hahahaha

hahahaha....
baru ni aku dpt komen....
komen mengatakan...blog aku bosan+selalu citer sedih
hahahaha...sekali lg aku nk gelak...
camne aku xgelak...
sebab bg aku lawak...
abes tu???
nk wat citer pasal pe???
erm....
nanti la aku pk eh...
daaa

Tabahkah aku???

tabahkah aku dlm menempuh hari2 yang mendatang....
tabahkah aku dlm mengakhiri hari2 yang mendatang....
kuatkah aku??

Ya ALLAH...
bglah aku kekuatan....

rainy day

x sangka lak ari ni ujan akan turun membasahi bumi sintok ni...
dah lama x ujan...
n baju aku kt ampaian tu for sure la basah...
n ujan ni cam tau2 je aku ngah sedih...
actually..
starting from today...
i want to try write in english...
why??coz to improve my english...
n...hahaha....i dun know why i laugh...whereas I'm in middle sad...
last nite...
i'm crying again...
why???
coz only me n somebody know why my tear drops again n again...

from today i want to start new life...
i know that nobody don't want read my blog...
it's ok...
coz this blog is for me...
for me to express my feeling...
yeah...this blog is my fren...
i only have her...
hahaha...
broken english tul...
i miss someone....
i'm really2 miss him...
(?_?)

lagu??untuk aku ke??

Tajuk/Lirik Lagu: Derita Merindu
Artis/Penyanyi: Ahli Fiqir

(Rap)
Kau katakan cinta gunakan akal
Bila aku gunakan, kau yang menyangkal
Bagaimana nak kekal
Kau katakan cinta gunakan minda
Bila aku gunakan, kau yang tak percaya
Bagaimana nak bahagia

Maafmu tak bererti, kau mudah sesali
Berulang kali telah kau mungkiri
Manis mulut berjanji terpedaya lagi
Menanti biar terus didustai

Kaulah bahagia (bagiku)
Kaulah derita (bagimu)
Esok lusamu
Tak ku kenal lagi engkau siapa

(Rap)
Dan aku cuba sedaya upaya
Telah ku usaha dengan sepenuh jiwa
Bagaimana hendak ku lupa
bayangan wajahmu selalu di depan mata
harum baumu masih dapat ku hidu
Bagaimana ingin aku membencimu
Jikalau setiap hari merindu
Sekiranya derita merinduimu itu sebenarnya bahagia..
Aku pilih derita..

Kaulah bahagia (bagiku)
Kaulah derita (bagimu)
Esok lusamu, tak ku kenal lagi engkau siapa

Mungkinkah esok atau lusa walau biarpun lama
Akan ku biar tiada ku tetap kan setia
Entah bila akan tiba sampai jua harimu yang sama
Esok seperti semalaman yang tak berubah

(Ulang) (2x)
Kaulah tanda tanya.. kau tiada titik noktah
Ku dibuai mimpi lena dikejut igau semula
Kaulah tanda tanya.. kau tiada titik noktah
Ku dibuai mimpi lena dikejut igau semula

(Rap)
Seandainya kau berada di depan mata
Mudah untuk aku berkata-kata
Supaya dapatku melihat seraut wajahmu
Walaupun belum tentu kau mahu bertemu
Apalagi memandangku
Setelah ku turutkan segala kemahuan kau mainkan perasaan
Begitu mudah kau ucapkan terimalah saja kenyataan..
Aku masih terkilan

Maafmu tak bererti, kau mudah sesali
Berulang kali telah kau mungkiri
Manis mulut berjanji terpedaya lagi
Menanti biar terus didustai

Kaulah bahagia (bagiku)
Kaulah derita (bagimu)
Esok lusamu, tak ku kenal lagi engkau siapa
Kaulah bahagia (bagiku)
Kaulah derita (bagimu)
Esok lusamu, tak ku kenal lagi engkau siapa

(Rap)
Jika kau dapat memahami hati seorang perindu
Baru kau tahu derita hatiku
Jika suatu hari nanti giliran kau merindu
Baru kau ingat derita diriku
Segala yang berlaku bukan kemahuanku
Apa gunanya bahgia
Jikalau bahagia bersamamu hanyalah untuk sementara waktu
Aku pilih derita merinduimu

Maafmu tak bererti, kau mudah sesali
Berulang kali telah kau mungkiri
Manis mulut berjanji terpedaya lagi
Menanti biar terus didustai

Kaulah bahagia (bagiku)
Kaulah derita (bagimu)
Esok lusamu, tak ku kenal lagi engkau siapa
Kaulah bahagia (bagiku)
Kaulah derita (bagimu)
Esok lusamu, tak ku kenal lagi engkau siapa

Big Big World Lyrics
Artist(Band):Emilia

I'm a big big girl
in a big big world
It's not a big big thing if you leave me
but I do do feel that
I do do will miss you much
miss you much...

I can see the first leaf falling
it's all yellow and nice
It's so very cold outside
like the way I'm feeling inside

I'm a big big girl
in a big big world
It's not a big big thing if you leave me
but I do do feel that
I do do will miss you much
miss you much...
Outside it's now raining
and tears are falling from my eyes
why did it have to happen
why did it all have to end

I'm a big big girl
in a big big world
It's not a big big thing if you leave me
but I do do feel that
I do do will miss you much
miss you much...

I have your arms around me warm like fire
but when I open my eyes
you're gone...

I'm a big big girl
in a big big world
It's not a big big thing if you leave me
but I do do feel that
I do do will miss you much
miss you much...

I'm a big big girl
in a big big world
It's not a big big thing if you leave me
but I do feel I will miss you much
miss you much...


Pelangi Petang

Artist: Sudirman

Kumeniti awan yang kelabu
Kutempuhi lorong yang berliku
Mencari sinar yang menerangi
Kegelapanku

Kupercaya pasti suatu masa
Sang suria kan menyinar jua
Membawa harapan yang menggunung
Bersamanya...

Engkau tiba bagaikan pelangi
Tak bercahya namun kau berseri
Tapi cukup menghiburkan
Hati ini

Seharian waktu bersamamu
Tak terasa saat yang berlalu
Bagai pelangi petang kau kan pasti
Pergi jua...

mulakan hidup baru...chaiyok!2

2,3 ari ni macam2 berlaku...
hahahaha....gembirakah aku??sedihkah aku???
aku pun xtau....
hahahaha...
hidup mesti diteruskan....

Teman..Kawan..Sahabat..

orang kata...hidup di universiti salah satu pengalaman yang cukup indah...
dikelilingi rakan2 seperjuangan...
melalui peristiwa2 manis n pahit yg sukar dilupakan bersama2...
dan ada sesetengah orang yg mendapat teman hidup di universiti...
selain itu...universiti merupakan kisanambungan hidup seseorang...ye la...mula2 tadika-sek rendah-sek men-matrik/diploma/stpm- n last UNIVERSITI...
orang kata di universiti gak kita akan kenal dunia...kenal macam2 manusia...
orang kata di universiti juga kita akan jumpa sahabat...akan berkongsi kisah suka duka kita dgn sahabat kita...

tapi...
apa maksud sahabat??
apa maksud teman??
dan
apa maksud kawan??

orang kata 3 patah perkataan ini sama je maksud dia...
tp bg sy...
tiga2 tu ada beza...

teman ialah hadirnya seseorang disisi kita sekadar untuk sementara...bak kata orang kehadirannya sekadar di pinggiran...mereka datang hanya seketika..pergi bak angin lalu...

kawan...ialah seseorang yang hadir untuk bersama2 kita...kadang2 kawan boleh dipercayai...kadang2 sebaliknya...jadi timbullah satu pepatah melayu...kawan makan kawan...tikam dari belakang...kadang2 kawan ni ada baiknya...tp kawan baik xdpt menandingi sahabat...

ada seseorang pernah mengungkapkan kata2 ini pd sy...pd masa tu sy baru b'umur dlm lingkungan 8-9 tahun...

"SEORANG SAHABAT BOLEH MENJADI LEBIH DARI SAHABAT, TETAPI SEORANG YANG LEBIH DARI SAHABAT TIDAK BERJAYA MENJADI SEORANG SAHABAT"


dan sy igt kata2 ini sampai bila2...
tahun ni...usia sy akan memasuki era baru..ececeh...xde lah...umur sy pada tahun ini akan mencecah 22 tahun...
dh masuk 2 dekad sy menghirup oksigen di bumi ciptaanNya ini...
tp....sy....

________________________________________

sebut pasal pengalaman manis di alam persekolahan...
sy xde satu pengalaman yg manis...mungkin pd seketika dahulu pengalaman berkawan dgn seseorang menjadi pengalaman paling manis...
tp sekarang semua tu bak pasir yg ditiup angin...

sekolah rendah...
org kata time ni kita xkan ada sahabat lg...sebab hidung kita masih berhingus lg...baru nk kenal alam baru...so untuk mencari ramai sahabat tu sukar sebab kita pd masa tu xtau lg maksud mkna sahabat...

tp kan...

saya ada beberapa orang kawan rapat...sampai skang masih lg contact..tp xde la rapat sampai boleh berkongsi suka dan duka...
bg sy mereka hanyalah kwn...

masuk alam persekolahan menengah...
sy kenal ramai manusia...n mendapat ramai kawan...tetapi...memandangkan sy ni bukanlah dr golongan yg cerdik pandai...jelita menawan...sy hanya berkawan pd mereka yg sudi berkawan dgn sy je...dlm ati sy teringin gak memiliki sahabat...tp apakan daya...bila sy mengakui seseorang itu sebagai sahabat...seseorang itu xkan mengakui sy ni sahabat dia...
dalam menempuh dunia persekolahan menengah...macam2 dugaan sy hadapi...
tohmahan...
cemuhan...
dikutuk...
sy terima dgn pasrah...
sy x pernah bercerita pd sesiapa pun...
sebab sy xde sesiapa pun disisi sy...
pengalaman di sekolah menengah adalah pengalaman yg sy ingin lupakan...
tp sy bersyukur...walaupun sy xde sahabat baik...sy masih mampu tersenyum...
senyuman yg boleh menutup luka di hati...
ramai yg meminta bantuan sy....
ramai yg pergunakan sy....
adakah sy terlampau bodoh???
dlm ingin menjadi yg terbaik pd kawan2...
sy menangis sendiri dalam hati...

sy masih igt malam terakhir di asrama sekolah...
orang len semua berseronok menikmati hidangan...
bergembira dgn kawan2 sebelum cuti panjang...
mengambil gambar bersama2...

tp sy....
sy di dalam bilik menangisi nasib diri...
dgn alasan untuk mengemas brg...
sy menutup luka di hati...
dgn sekuntum senyuman paksaan di bibir...
sy sedar siapa sy...
dan sy xlayak untuk berdampingan dgn mereka...
golongan yg cerdik pandai...
golongan yg cantik jelita...
sy xpernah menepati syarat untuk menjadi kawan mereka..
dan sy sedar...selama ini hanyalah sy yg menganggap mereka sebagai kawan dan ada sesetengahnya sy menganggap sahabat...
tp...apa yg sy dapat...

hanyalah kelukaan di hati...
yang akan meninggalkan parut sampai bila2...

kenangan ini sy ingin lupakan...
tapi sy x pernah berjaya...

memasuki alam matrikulasi...
sy nekad untuk menjadi orang yang baru...
tp malangnya...
apa yg sy ingin elakkan berlaku...
berlaku juga akhirnya...
sy bertemu kawan yg hanya mempergunakan sy tatkala mereka dalam kesusahan..
adakah disebabkan keadaan fizikal sy ini menyebabkan sy mudah dipergunakan???
mudah di perdayakan???
sy pasrah...
sy redha...
tatkala itu...
sy berada di awan-awangan...
pelajaran entah kemana...
lingkup...
kerana manusia bernama kawan...

___________________

UNIVERSITI...
U merupakan satu fasa baru sebelum kita menjejaki hidup yg sebenar...yg lg mencabar...
tahun ni tahun last sy di bumi U**...
tp sepanjang 4 tahun kaki sy memijak di bumi U**...
tiada satu pun kenangan indah yg boleh sy ceritakan pd anak cucu nanti...
tiada satu pun kenangan manis...
yg boleh dirasai kemanisannya...
yg boleh disimpan...
kalau ada pun kemanisannya hanyalah sementara...
di U...
kehidupan lagi mencabar...
cabarannya sukar diungkapkan oleh kata2...
dan...
bt kali keberapa ntah...
benda yg sy xnk berlaku...
berlaku lg...

Ya ALLAH...
apa dosaku...
sehinggakan aku acapkali diduga dugaan ini...

di U...
sy lah pendengar setia masalah orang...
sy lah tempat orang bergantung...
sy sembunyikan kisah lama di sebalik topeng yg sy cipta...
tabahkah sy???
sy cuba menjadi yg terbaik buat mereka...
tp...kebaikan sy itu disalahtafsirkan oleh org2 yg mempunyai Ph.D kot..
dan untuk sekelian kalinya...
sy dipergunakan lg...
kali ni apa yg berlaku...
amat berat untuk sy hadapi...
ketabahan yg sy paparkan hanyalah diraut wajah sahaja...
tp di dalam hati....
hati sy dh remuk...
berdarah...
orang yg sy percayakan selama ini...
meninggalkan sy...
sy terkapai-kapai lg mencari erti hidup...
eklas sy katakan...
sy cemburu dgn mereka2 yg mempunyai kawan baik...
tak layakkah sy untuk mempunyai kawan baik???
tak layakkah sy untuk mengecapi kebahagiaan yg sama seperti orang lain..??

tatkala sy menulis kisah ini...
sy rindukan seseorang...
walaupun sy tidak pernah dianggap wujud pd dia...
tp...
sy betul2 rindukan dia...
sy nk berkongsi kesedihan sy...
sy pun ingin disayangi spt mana dia menyayangi kwn2nya...
tatkala ini juga...
airmata sy berjujuran jatuh...
mengenangkan kisah2 lalu...
mengenangkan sy keseorangan di bumi ciptaanNya ini...
sy tidak tabah...
sy tidak pasti sampai bila topeng yg ada di muka sy ini mampu bertahan...sedangkan topeng ini hampir hancur...lunyai dek mutiara yg jatuh berderai...
air mata sy dh hampir kering
semenjak pemergian org2 tersayang...

"menangis air mata darah sekalipun...mereka xkan kembali..."

dan pada hari ini juga...
sy ingin lari jauh daripada semua orang...
termasuklah 'kawan' sy...
sy akan pergi...
tinggalkan 'kawan' sy tu..
walaupun 'kawan' xkan baca blog ini...
dan dia pun xkan baca blog ini...

sy ingin pergi jauh
untuk mencari diri sy...
yg dh lama hilang...
selama ini sy buat2 tabah menghadapi semuanya...
sedangkan...
hampir setiap malam sy ditemani dengan air mata...
mengenangkan dugaan yg berlaku...

pada hari ini juga...
sy dapat tahu...
kenapa org membenci sy...
kenapa org xleh terima sy sbg kawan...
org memandang serong pd sy...
kerana...
sy x cantik...
sy x kurus...
sy x pandai amik ati org...
org kata sy ni sombong...
sombongkah sy???kalau sy sombong...kenapa diorang terhengeh2 mencari sy???
mencari sy tatkala dlm kesusahan...

dan sy ingin bertanya...
x layakkah untuk org macam sy mempunyai kawan??
x layakkah org mcm sy untuk merasai kasih sayang???
atau orang mcm sy ni xlayak untuk berpijak di bumi ciptaannya...

kalau korang membenci sy...
xpayah la kutuk belakang...
xpayah la bawak cerita buruk pasal sy...
straight to the point je dgn sy...
sy xpernah nk bunuh org...
sebab sy masih sedar...
sy hanyalah pinjaman olehNYa....
hidup sy hanyalah sementara...

dan akhir kalam...
sy ingin pergi jauh...
membawa diri...
tanpa menoleh kebelakang...

dan impian sy...
untuk ke Australia...
untuk menggapai impian...
dan
untuk mencari pusara arwah keluarga angkat sy di sana...

betullah kata seseorang...
prinsip idup sy akhirnya memakan diri sy...

dan sekarang..
sy ingin mengorak langkah baru..

"hidup sy hanyalah untuk kebahagiaan diri sy"

S.A.Y.O.N.A.R.A semua...

Miss Lonely

sekadar ingin berkongsi:

Dalam dunia ini, Kita tidak punya sesiapa kecuali diri sendiri. Tetapi dalam kita bersendiri, Kita beruntung kerana mempunyai seorang sahabat yang memahami kita. Sebagaimana kita mengharapkan keikhlasan dan kejujuran seorang sahabat, begitu juga dia. Tetapi kita sering terlupa akan hal itu. Kita cuma mengambil kira tentang harapan dan perasaan kita. Kita rasa dikhianati bila dia tidak menepati janjinya. Kita tidak memberi dia peluang untuk menerang keadaannya. Bagi kita, Itu alasannya untuk menutup kesilapan dan membela diri. Kita terlupa, kita juga pernah membiarkan dia ternanti-nanti.. Kerana kita juga ada janji yang tidak ditepati. Kita beri beribu alasan, memaksa dia menerima alasan kita. Waktu itu, terfikirkah kita tentang perasaannya?? Seperti kita, dia juga tahu rasa kecewa.. tetapi kita sering terlupa. Untungnya mempunyai seorang kawan yang sentiasa di sisi kita pada waktu kita memerlukan dia. Dia mendengar luahan perasaan kita, segala rasa kecewa dan ketakutan, harapan dan impian kita luahkan, Dia memberi jalan sebagai laluan penyelesaian masalah. Selalunya kita terlalu asyik bercerita tentang diri kita, Hingga kadang-kadang terlupa kawan kita juga ada cerita yang ingin dikongsi bersama kita. Pernahkah kita memberi dia peluang untuk menceritakan tentang rasa bimbangnya, rasa takutnya? Pernahkah kita menenangkan dia sebagaimana dia pernah menyabarkan kita? Ikhlaskah kita mendengar tentang kejayaan dan berita gembiranya? Mampukah kita menjadi sumber kekuatannya seperti mana dia meniup semangat setiap kali kita merasa kecewa dan menyerah kalah? Dapatkah kita yakinkan dia bahawa kita boleh dipercayai, kita boleh dijadikan tempat untuk bersandar bila terasa lemah, agar tidak rebah? Bolehkah kita menjadi bahu untuk dia sandarkan harapan? Sesekali jadilah kawan yang mendengar dari yang hanya bercerita. Ambillah masa untuk memahami hati dan perasaan kawan, Kerana dia juga seorang manusia; dia juga ada rasa takut, ada rasa bimbang, sedih dan kecewa. Dia juga ada kelemahan dan Dia juga perlukan kawan sebagai kekuatan. Jadilah kita kawannya itu. Kita selalu melihat dia ketawa, tetapi mungkin sebenarnya dia tidak setabah yang kita sangka. Disebalik senyumannya itu, mungkin banyak cerita sedih yang ingin diluahkan, disebalik kesenangannya, mungkin tersimpan seribu kekalutan, kita tidak tahu.. tetapi jika kita cuba jadi sahabat seperti dia, mungkin kita akan tahu

huhuhuhuhu...................

aku nk balik.....

huhuhuhu.....

sunyi sgt duk sini......

ptg td tepun umah.....

n...

huhuhuhu

UUM sunyi...sesunyi hatiku...(jiwang karat lak...hak3)

yup...

uum dh kosong...

sokosong2nya...

student tinggal 2,3 kerat je...

n kt hostel aku a.k.a blok aku...

mcm aku sowang je penghuni...

hehehe...

tp aku dh besa x balik...

menemani blok usang ni....

erm...

tp seram gak la...

ye la bulan ni je 2 kematian berlaku kt uum...

tp seb baek bkn kt kolej aku...

jd xde r takut sgt...

actually...aku xtau nk tulis pe...

hahaha...

merapu....bek study...

chow...

sok dh start cuti....

sok..uum dh start cuti midsem...
semalam dh ramai yg menunggu bus di bus stop...

aku???

aku still di sini...
mengisi hari2 ku dengan penuh ketabahan..

hahaha

sebelum cuti

semasa cuti


selepas cuti...

"coz asimen x siap"

so...cuti2 jugak...kalau ada asimen tu jgn lupa buat

selamat bercuti semua....

ngee...

satu cerita...

"saat kebahagiaan sebagai sahabat"

''dulu keakraban kitaorang mcm adik dan kakak..."

"kegembiraan dan kesedihan dikongsi bersama"

perlukah sambungan satu cerita diteruskan???

sy rasa sudah tidak perlu...

kerana...

hati sy akan terluka lg...

bila mengingati dia...

buat sy jd sedih

jgn salah anggap...

sy bukan di lamun cinta...

bukan benda2 yg songsang...

tp...

sy dh anggap dia sbg kakak sy...

sebagai teman sy...

sebagai sahabat sy...

tp...

itu semua kisah dulu...

kisah yg sukar nk dilupakan...

semakin hari..

sy semakin rindu...

sy rindukan dia...

sy x berjaya lupakan dia...

walaupun kekosongan dlm diri sy dh diisi oleh seseorang...

tp sy xleh lupakan dia...

kepada 'awak'

kalau 'awak' baca ni...

'awak' jgn salah faham...

thankz sebab faham sy...

sbb mengisi kekosongan ati sy...

'awak' jgn wisau...

'awak' tetap di hati sy

dan kepada dia yg membaca ini...tp sy pasti yg dia xkan baca...

semoga berbahagia dgn org yg tersayang....

sy akan pergi jauh...

n nekad xkan cari dia lg...

xkan mengharapkan pape dr dia lg...

sbb...

apa yg sy bt selama ni...

hanyalah sia2...

sy dh x dpt truskan cerita ini...

kerana...

parut yg ada akan berdarah kembali...

dia pernah janji macam2 pd sy...

tp...

itu dulu....

disaat dia masih lg mengganggap sy ni kwn dia...

"dulu"

"masa meraikan kejayaan dia suatu ketika dulu"

dan sekarang...

"dia lupakan sy atau sy yg lupakan dia???"

"yg pasti dia xkan hubungi sy lg...."

OMBAK DI PANTAI LAGIKAN BERUBAH

INIKAN PULA HATI MANUSIA...

help me....

i need sumone to help me...................
pleeeeeezzzzzzzzzzzzzzzz

akak bila nak balik

"map kampung aku...teluk ketapang"

Trut....trut....trut...nset aku menjerit..(actually nset aku b'nada dering ngan lagu korea...bkn trut2)
terkejut gak aku...sape la tepun nk dkt maghrib2 ni...kawan aku yg duk kt depan aku tu pun tunjuk muka innocent je n bt2 muka kehairanan...kami baru je sudah mkn mlm sbnrnya...

(',') Ma

nama yg terpampang kt skrin nset aku...

gurlp...aku telan air liur...

nape lak mak aku cal petang2 ni...
xpernah2 dia cal aku...
dia cal sebab minggu ni aku x cal umah ke??

"hello..assalamualaikum.." aku memberi salam..

diam..

"hello.." aku menyapa lg

tiba2..

"akak..." separuh menjerit suara tu

la...adik aku upenyer yg cal...aku igtkan mak aku la td...

"abg rupanya...ada apa bang??" soal ku kembali

"akak balik bila??" sayu je suara tu bertanya...

''err..akak balik lambat lg...bulan 4...nape bang?" atiku berdetak kembali...serba salah aku nk menjawab persoalan tu..mataku memandang tepat wajah yg ada kt depan aku tu...

"bulan 4..lambat lg kan?? abg igt akak balik jumaat ni"

pang!! atiku tersentak...

"nape bang??abg rindu kt akak eh.." soalku kembali dlm nada gurauan..dgn harapan agar adikku itu terhibur..

"xde la...eh akak, game GTA ada x??" aku tau...mest adik aku m'harapkan aku balik kg...

"ada...nanti bln 4 akak wat balik...sori...akak byk sgt keja...tu yg x dpt balik bang...abg..kemsalam kt semua eh..."

"baik" suara adikku dh jd len...lalu dia memutuskan panggilan tanpa menjawab salamku..

Ya Allah...aku tau...adikku berdukacita...sebab aku x balik...

tak pulang ke kampung halaman....

aku dh menipu adikku...

aku dh menipu dia yg aku byk kerja...

aku terpaksa berbohong...

semalam gak aku x cal mak aku mcm selalu...

coz aku xsanggup nk mendengar soalan...

"Farah x balik ke cuti ni"

dan aku x sanggup lg berbohong...

bukan aku xnak balik...
tp aku ada sebab kenapa aku xnk balik...
ptg td gak aku g chek duit dlm bank...
duit ada xsampai seratus...
tu untuk bertahan sampai ujung bulan ni...
cukup ke??
tp...
setiap kali kalau ma tnye...
aku akan ckp aku ada duit...
walaupun sbnrnya aku xde duit...

wwwaahhhh...
aku terpaksa menipu....

kenapa aku xnk balik???

sebab...

duit tiket pegi balik ke kg halaman aku pon dh cecah rm114.00

aku xnk nyusahkan abg or kakak aku utk pegi cr tiket...

coz aku tau...
tiket ke utara mcm pisang goreng panas...
sekejap je dh abes...

pastu nanti mak aku kena kuarkan duit pulak untuk aku...

sebab tu aku xnk balik...

bukan tiket habis...

bukan sbb aku byk keja...

aku xnk menyusahkan org2 yg aku syg...

aku tahu...

lepas arwah pergi...

mak aku yg kena menanggung aku...
kena menanggung abg aku...
menanggung adik2 aku...

walaupun dia bkn ibu kandung aku...
tp dia byk berkorban untuk kami...
walaupun aku x pernah menzahirkan melalui kata2..ataupun perbuatan...
aku syg dia...
kalau dulu aku xleh trima dia sbg mak aku...
tp aku belajar menerima....

ma,along,adin,abg n x lupa majidah...maafkan kakak...kakak x balik kg...bkn xnk balik...tp...keadaan yg memaksa...

aku xnk dituduh menyusahkan keluarga...
aku xnk menjadi ank yg xkenang jasa...

Ya Allah...
kalau dulu aku x sempat berbakti untuk arwah abah dan arwah ma...
tp...
bglah aku peluang untuk berbakti pada ibu tiri ku...
sebelum dia menutup mata...

"my mum with my little bro n little sis"

citer dua

'gambar ni xde kaitan ngan citer kat bwh...sekadar hiasan semata2'

citer dua kali ni bukan sambungan kpd citer satu, memandangkan penulis jd sedih bila menulis cerita tu...jd berkesempatan ini kita selaku p.a penulis akan mengambil alih penulisan blog penulis bt sementara waktu...jd harap tuan2 dan puan2 terhibur dgn penulisan kita

citer dua bermula semasa kita menemubual si A (nama beliau terpaksa dirahsiakan) yg ketika itu sedang berjalan2 di jalan raya...eh silap..di tepi jalan raya...A melilau2 mencari sesuatu yg kita sendiri x pasti apakah sesuatu itu...tiba2 A terpandang seorang budak kecik tengah berjalan sambil memakan lolipop

"mungkinkah budak ini yg dipandang oleh si A"

adakah lolipop ini yg dimakan oleh budak itu??"

atau

"lolipop ini??"

A memerhatikan budak tu dgn pandangan yg sukar ditafsirkan...bolehkah anda meneka kenapa A memandang budak itu...?? dibawah ada beberapa jawapan pilihan yang anda boleh pilih...

1. A ingin menackle budak itu dan ingin dijadikan sebagai kekasih hati...bertambah 1 persoalan.. A lelaki @ perempuan???
   
2. A inginkan lolipop yg dimakan oleh budak itu...
3. A ingin menculik budak itu...
4. A nk mengurat bdk itu..
5. A saje je nk tgk..dh xde benda len yg dia nk tgk...jadiknya dia tgk la budak tu...

tiba2 A terus melarikan diri selepas budak tersebut berjalan melepasi beliau...dan...

"Uwwaaaaaaaaaaaa"

budak tersebut menangis....

apakah yg telah berlaku?????

jeng3.....

saksikan kesudahan kisah ini pd sok lusa....

tunggguuu.....

yg menulis...
P.A penulis....

satu cerita...

salam semua...
semalam sy ada citer pasal si dia...
untuk pengetahuan kawan2..
si dia ni bukan lah kekasih hati sy...
dlm erti kata laen bukan pakwe sy...
kpd shahrel...awak jgn salah faham...

malam ni sy nk berkongsi sikit sebanyak pasal si dia...

julai 2006....

first time sy menjejakkan kaki sy di lembah sintok ni...
dlm ati terpikir gak...
adakah apa yg sy buat ni btul??? (rasa2 kawan2 tau kan pe maksud sy)
memasuki dunia baru bukanlah semudah yg di sangka...
bermacam ragam manusia yg sy kenal...
sehinggalah sy sendiri terjebak dlm pengaruh yg ntah pape...(err...sy xde la bt benda jht sgt pon...sy masih lg menjaga diri..)
kpd adin..jgn buruk sangka lak...xde pape pun...hanya hal perempuan..
kpd kwn2 sy yg selalu baca blog sy ni...sy rasa korang tau apa yg berlaku...

perkenalan ngan dia bermula dengan x sengaja...bak kata org sy ni jenis yg diminati oleh ramai senior...hahaha...xde la...sy ni jenis ramah ngan semua org...

straight to the point...
i know her when i become friend with her roommate..
kenal secara x sengaja...
i respect her coz she is my senior at my hostel...
tpkan...pd permulaan sy knl dia tu..sy xde la rapat sgt...
kalau nk di bandingkan antara dia n kwn dia...
sy lg la rapat ngan kwn dia dulu..
tp....
sy teraniaya dan disebabkan niat sy hanya nk menolong..
akhirnya sy dipergunakan oleh kwn2 dia...
masa tu sy dh masuk sem 3 dh...
masa tu sy tension sgt...
xtau nk ngadu kat sape...
masa sem 3 la sy ditimpa macam2 dugaan...
dugaan kehilangan kawan...
masalah ngan family...
hampir hilang kepercayaan family
sy masih igt...
masa tu sy hampir nk bunuh diri...
huhuhuhu
masa tu gak la sy perasan...
rupa2nya selama ini...
org2 disekeliling sy hanya mempergunakan sy...
mempergunakan sy sebab sy ni mudah sgt simpati kt org...
senang2 je leh hulur bantuan kt org tanpa pikirkan akibat selepas tu...
sy dipergunakan oleh kawan2 dia...
oleh kawan2 sy yg memang xleh nk panggil kawan pon...

masa tu...
sy rasa dunia ni mcm dh xnk kan sy...
mcm semua org pinggirkan sy...

tp time sy rasa betul2 kehilangan...
dia datang...
walaupun ada org yg halang dia berkawan dgn sy...
ada org kutuk sy mcm2 dpn dia..
tp...
dia tetap sokong sy..
dia tetap ada dgn sy...

''kebahagiaan ketika dulu''

2007-2008
sy rapat dgn dia...
rapat sgt...
semua masalah sy, sy gtau kt dia...
apa yg sy nk buat sy minta pendapat dia...
dia menjadi idola sy...
sumber inspirasi sy...
sy buat mcm2 untuk pastikan dia gembira...
walaupun hakikat ramai kwn2 dia membenci sy...
sy xtau apa silap sy dgn kwn2 dia..dia peneman sy di kala sy kesunyian...
dia pendengar setia masalah sy...
dia teman sy study...walaupun sy x seterer dia...
sy selalu maen2...
x tumpu pada study...
dia gak selalu marah2 sy...
sebab sy ni xdgr ckp dia...

bg sy...
dialah satu2nya

teman...

kawan...

saudara....

dan

sahabat saya....


sy sayangkan dia...
sebagaimana sy sygkan keluarga sy...
tp sy rasa sy lg syg dia kot...
sy pernah bergaduh ngan kakak sy sebab dia...
sy pernah dituduh L*****N
tp sy buat bodoh je

dia amat memahami sy...
susah dan senang kami bersama...
di kala sy dalam kedukaan...
dia ada di samping sy...menemani sy...

tapi....

itu semua kisah dulu...
kisah
2-3 tahun dulu....
kini dia dah berubah
100% dh berubah...
bak kata pepatah...

OMBAK DI PANTAI LAGIKAN BERUBAH

INIKAN PULA HATI MANUSIA...



to be cont....

............................

....
dah 2 ari berturut2 sy post entry yg ntah pape...merapu je lebih...xtau nape...sy dh jd sewel kot..(sewel ke aku ni???tp leh je masuk claz lg...erm2..)
macam pg td...sy pun merapu gak...sy xtau ap la yg sy tulis pg td...huhuhuhu...
actually kan...i have something to share..but...nk share ngan sape???ntah la...
jiwa sy sgt x tenteram...
rasa mcm kosong je....
rasa mcm perlukan seseorang untuk berkongsi cerita...
tp ngan siapa???

ari ni dh masuk ari ketiga dlm bulan februari...
dh dekat sebulan gak la sy rasa mcm org asing kt dlm bilik sendiri...
rumet sy x pernah menegur sy...
sy xtau kt mana silap sy...
tp bila sy tegur dia..
dia x membalas...
dia gak asik pandang slack je kt sy...
apa salah sy????

sy betul2 kesunyian dlm bilik...
byk masa sy abeskan dgn bergolek atas katil...
kadang2 sy cal kawan2 sy...
tp kan...
nape sy je yg asik cal kawan2 sy??
asik cal org2 yg sy syg...
tp mereka jarang benar menghubungi sy...
sy selalu menunggu 'seseorang' yg amat penting jugak la dalam idup sy untuk menghubungi sy...
selalu m'harapkan msg dr dia...
selalu m'harapkan panggilan dr dia...
tp...

harapan tu xkan jd kenyataan...
dulu dia janji susah senang n walau apa pun berlaku...
dia akan sentiasa ada disisi sy...
dia akan sentiasa menyokong sy...
tp hakikatnya....
dia lupa pada janji dia...
dia dh lupakan sy...
alangkah bagus kalau sy leh jd cam dia...
leh lupakan peristiwa lalu dengan senang-sesenangnya...

huhuhu...
lupakanlah cerita lama....

td...
masa sy duk online2 cari pape yg menarik kt tenet...
sy terjumpa sesuatu...
yg menarik minat sy...
untuk meneruskan pembacaan...
dan...
untuk berkongsi dgn kwn2...

selamilah cerita ini...

Suatu ketika, ada seorang anak perempuan yang bertanya kepada ayahnya, tatkala tanpa sengaja dia melihat ayahnya sedang mengusap wajahnya yang mulai berkerut-merut dengan badannya yang terbongkok-bongkok, disertai suara batuk-batuknya. Anak perempuan itu bertanya pada ayahnya : “Ayah, mengapa wajah ayah kian berkerut-merut dengan badan ayah yang kian hari kian membongkok ?”


Demikian pertanyaannya, ketika ayahnya sedang berehat di beranda. Si ayah menjawab : “Sebab aku lelaki.” Anak perempuan itu berkata sendirian : “Aku tidak mengerti”. Dengan kerut-kening kerana jawapan ayahnya membuatnya termenung rasa kebingungan.

Ayah hanya tersenyum, lalu dibelainya rambut anaknya itu, terus menepuk-nepuk bahunya, kemudian si ayah mengatakan : “Anakku, kamu memang belum mengerti tentang lelaki.” Demikian bisik Si ayah, yang membuat anaknya itu bertambah kebingungan. Kerana perasaan ingin tahu, kemudian si anak itu mendapatkan ibunya lalu bertanya kepada ibunya : “Ibu, mengapa wajah Ayah jadi berkerut-merut dan badannya kian hari kian membongkok? Dan sepertinya ayah menjadi demikian tanpa ada keluhan dan rasa sakit ?”

Ibunya menjawab : “Anakku, jika seorang lelaki yang benar-benar bertanggungjawab terhadap keluarga itu memang akan demikian.” Hanya itu jawapan si ibu. Si anak itupun kemudian membesar dan menjadi dewasa, tetapi dia tetap juga masih tercari-cari jawapan, mengapa wajah ayahnya yang tampan menjadi berkerut-merut dan badannya menjadi membongkok?


Hingga pada suatu malam, dia bermimpi. Di dalam impian itu seolah-olah dia mendengar suara yang sangat lembut, namun jelas sekali. Dan kata-kata yang terdengar dengan jelas itu ternyata suatu rangkaian kalimah sebagai jawapan rasa kebingungannya selama ini.

“Saat Ku-ciptakan lelaki, aku membuatnya sebagai pemimpin keluarga serta sebagai tiang penyangga dari bangunan keluarga, dia senantiasa akan berusaha untuk menahan setiap hujungnya, agar keluarganya merasa aman, teduh dan terlindung.”

“Ku ciptakan bahunya yang kuat dan berotot untuk membanting- tulang menghidupi seluruh keluarganya dan kegagahannya harus cukup kuat pula untuk melindungi seluruh keluarganya.”

“Ku berikan kemahuan padanya agar selalu berusaha mencari sesuap nasi yang berasal dari titisan keringatnya sendiri yang halal dan bersih, agar keluarganya tidak terlantar, walaupun seringkali dia mendapat cercaan dari anak-anaknya”.

“Ku berikan keperkasaan dan mental baja yang akan membuat dirinya pantang menyerah, demi keluarganya dia merelakan kulitnya tersengat panasnya matahari, demi keluarganya dia merelakan badannya berbasah kuyup kedinginan dan kesejukan kerana tersiram hujan dan dihembus angin, dia relakan tenaga perkasanya dicurahkan demi keluarganya, dan yang selalu dia ingat, adalah disaat semua orang menanti kedatangannya dengan mengharapkan hasil dari jerih-payahnya.”

“Ku berikan kesabaran, ketekunan serta kesungguhan yang akan membuat dirinya selalu berusaha merawat dan membimbing keluarganya tanpa adanya keluh kesah, walaupun di setiap perjalanan hidupnya keletihan dan kesakitan kerapkali menyerangnya”.

“Ku berikan perasaan cekal dan gigih untuk berusaha berjuang demi mencintai dan mengasihi keluarganya, didalam suasana dan situasi apapun juga, walaupun tidaklah jarang anak-anaknya melukai perasaannya, melukai hatinya. Padahal perasaannya itu pula yang telah memberikan perlindungan rasa aman pada saat dimana anak-anaknya tertidur lelap. Serta sentuhan perasaannya itulah yang memberikan kenyamanan bila saat dia sedang menepuk-nepuk bahu anak-anaknya agar selalu saling menyayangi dan saling mengasihi sesama saudara.”

“Ku berikan kebijaksanaan dan kemampuan padanya untuk memberikan pengertian dan kesedaran terhadap anak-anaknya tentang saat kini dan saat mendatang, walaupun seringkali ditentang bahkan dikotak-katikkan oleh anak-anaknya.”

“Ku berikan kebijaksanaan dan kemampuan padanya untuk memberikan pengetahuan dan menyedarkan, bahawa isteri yang baik adalah isteri yang setia terhadap suaminya, isteri yang baik adalah isteri yang senantiasa menemani, dan bersama-sama menghadapi perjalanan hidup baik suka mahupun duka, walaupun seringkali kebijaksanaannya itu akan menguji setiap kesetiaan yang diberikan kepada isteri, agar tetap berdiri, bertahan, sepadan dan saling melengkapi serta saling menyayangi.”

“Ku berikan kerutan diwajahnya agar menjadi bukti, bahawa lelaki itu senantiasa berusaha sekuat daya fikirnya untuk mencari dan menemukan cara agar keluarganya dapat hidup didalam keluarga bahagia dan badannya yang terbongkok agar dapat membuktikan, bahawa sebagai lelaki yang bertanggungjawab terhadap seluruh keluarganya, senantiasa berusaha mencurahkan sekuat tenaga serta segenap perasaannya, kekuatannya, kesungguhannya demi kelanjutan hidup keluarganya.”

“Ku berikan kepada lelaki tanggungjawab penuh sebagai pemimpin keluarga, sebagai tiang penyangga ( seri / penyokong ), agar dapat dipergunakan dengan sebaik-baiknya. Dan hanya inilah kelebihan yang dimiliki oleh lelaki, walaupun sebenarnya tanggungjawab ini adalah amanah di dunia dan akhirat.”

Terkejut si anak dari tidurnya dan segera dia berlari, berlutut dan berdoa hingga menjelang subuh. Setelah itu dia hampiri bilik ayahnya yang sedang berdoa, ketika ayahnya berdiri si anak itu menggenggam dan mencium telapak tangan ayahnya.

“Aku mendengar dan merasakan bebanmu, ayah.”

Nota : Bila ayah anda masih hidup jangan sia-siakan kesempatan untuk membuat hatinya gembira. Bila ayah anda telah tiada, jangan putuskan tali silaturahmi yang telah dirintisnya dan doakanlah agar Allah selalu menjaganya dengan sebaik-baiknya. Amin.

bila baca cerita ni...
hati sy jd pilu sgt...
hati sy jd sebak...
sy tau...
menangis air mata darah sekalipun...
'mereka' yg sy syg xkan kembali...
masa yg berlalu xkan dpt diputarkan kembali...
i'm lonely forever n ever....
(?_?)

.....xtau nk bg tajuk apa....

boring...
bosan...
xde apa nak buat...(actually ade je asimen yg nk kena buat..tp mud nk wat asimen tu bt masa skang ni xde)
mcm ilang akal je rasanya...
xtau la...
balik bilik mcm p bilik hotel...
sunyi...
sepi...
sy pon xtau nape...
adakah sy ni terlampau garang???
sehinggakan rumet sy x pernah nk menegur sy...
erm...
ermmmm...
i dun noe who i am...
i'm belongs to who??

PRAKTIKUM................................

blur2...
kat mana la aku nk bt praktikum nanti...
kalau ikot bandar yg aku mintak tu...
memang la balik kg...
tp...
kalau bleh aku nk bt praktikal kt luar...
entah la...
buntu2...